Przebudzenie, Paula Ryczkowska
"To, czego jesteście świadomi macie pod kontrolą. To, czego jesteście nieświadomi ma kontrolę nad wami…" (Anthony de Mello)
Już na początku mojego przebudzenia, kiedy nawet jeszcze nie byłam świadoma co się dzieje, oglądałam wiele nagrań i wywiadów z Bruce’m Lipton’em (polecam)
Ostatnio jednak wpadłam na rozmowę jaką przeprowadziła z nim Lilou, gdzie Bruce podaje wiele naukowych faktów i spostrzeżeń na temat kim tak naprawdę jesteśmy… i jak to wszystko mniej więcej (więcej!) działa.
Kiedy tak przeglądam świat internetu, rozmawiam z ludźmi- często słyszę stwierdzenie, że ‚karma kogoś dopadnie’, albo żebym się nie przejmowała kiedy ktoś sprawia mi przykrość, gdyż ‚karma zrobi swoje’…
Na jednej z moich transmisji na żywo zostałam zapytana o koło samsary. Nie chciałam do końca wypowiadać się w tym temacie, gdyż mimo że ta wiedza była we mnie, to tak szczerze nigdy nad tym tak dokładnie/ dogłębnie nie myślałam, w sensie- co to oznacza dla mnie w przebudzeniu, co to zmienia… poza tym nie miałam jeszcze pełnego rezonansu, a lubię go mieć, gdyż wiem wtedy, że to co mówię wypływa z mojej prawdy.
Teraz już to rozeznanie mam, poprosiłam o nie i zostało mi ukazane, mam więc ufność że mogę się z Wami podzielić tym, jak to dla mnie wygląda. Wiedza ta jest również podparta wielorakimi teoriami, które spotkałam na mojej drodze, jak również potwierdzają ją informacje zdobyte na angielskojęzycznych kanałach przebudzeniowych 🙂
Hipnoza zawsze mnie fascynowała. Była taka magiczna, tajemnicza, napawała mnie lekka dozą niepokoju, ale też w niewyjaśniony sposób ciągnęło mnie do zgłębiania jej tajników.
Na pewnym etapie mojego życia, odeszłam od tego. Odeszłam, bo dałam sobie wprogramować strach i wmówić te wszystkie mity na jej temat. Szkoda, ale cóż… Tak miało być 🙂
Podczas mojego przebudzenia, zainteresowanie hipnoza, a w szczególności hipnoterapią osiągnęło ponownie wysoki poziom, zaczęłam zgłębiać jej tajniki, zapisałam się na kursy i szkolenia, próbowałam i testowałam na sobie 🙂 w końcu zrozumiałam… Wszystko co sądziłam na jej temat, wszystkie moje przekonania to iluzja 🙂 nawet sobie nie wyobrażasz jaka ulgę i poczucie spełnienia mi to doświadczenie przyniosło 🙂 ❤
Przebudzenie.
Uczucia i emocje które się pojawiają są niesamowite. Nie z tej ziemi.
Zaczynamy czuć nienazwane dotąd odczucia ciała i te subtelniejsze. Świadomość się poszerza, a wraz z tym przychodzi zrozumienie- dla wszystkiego co się dzieje we Wszechświecie. To tak jakby nagle brakujące puzzle wskoczyły na swoje miejsce. I wszystko ma sens: śmierć, narodziny, ból i cierpienie, wydarzenia, nasza obecność tutaj, kosmos i gwiazdy… Wszystko łączy się w całość, przenika, wszystko jest obecne w Tobie i na zewnątrz…
Proces się rozwija i ewoluuje, w chwilach „zatrzymania” (jak ja to odbieram) brakuje tego czucia, tego najpiękniejszego stanu który dany był mi do doświadczenia w tym życiu. I nie potrzebuje żadnych narkotyków, by to osiągnąć, one i tak nie dorastają do pięt temu, co jestem w stanie poczuć podczas tego gdy rośnie wibracja…
To było kilka dni temu. Wydarzyło się coś, co wyssało ze mnie większość mojej energii i mimo, że w długoterminowym rozrachunku będzie to duży krok do przodu, w sensie, że właśnie przeszłam bardzo ważną lekcję, to na tamten moment, na tu i teraz w tamtym czasie ciężko było mi znaleźć spokój, równowagę, poczucie harmonii.
Będzie tu mowa o miłości własnej. Nagrałam nawet film o tym, taki film z głębi serca… Każdy film wypływa z głębokiej potrzeby, jednak ten jest inny- stworzony „na świeżo”… Myślę, że doświadczenie to, zmieni wiele w moim funkcjonowaniu, gdyż czuję się lżej, czuję się bogatsza, silniejsza i zmieniona.
Nie jest ważne co się wydarzyło, wspominam o tym trochę w moim filmie. Najważniejsze jest, co z tego wypłynęło, objawiło się i pozostało.
Tak naprawdę nie kochałam siebie. Wydawało mi się, że jest inaczej, ale zobaczyłam to bardzo dokładnie. Nie kochałam prawdziwej siebie, nie szanowałam tego, kim jestem, nie czułam wdzięczności (takiej szczerej) za to, jak piękne może być życie. Czytaj dalej „Kochanie siebie. Kochanie innych”
Bycie w Tu i Teraz. „Łapanie chwil”. Docenianie każdego momentu. Wychodzenie ze strefy komfortu. Robienie tego, czego naprawdę chcę. Wsłuchiwanie się w siebie. Wychodzenie z domu- przebywanie w naturze. Zdawałam się to wszystko rozumieć. Zdawałam się to wszystko stosować. Zdawałam się wszystko ogarniać. Tak myślałam. Tak czułam. Tak działałam.
Czy bywałam czasem zmęczona? Czy miałam dość?
Tak!
Czy byłam sfrustrowana, czy buntowałam się w sobie?
Tak!!!
Dopiero później, zupełnie nieoczekiwanie mnie olśniło i pomyślałam sobie:
CO JA DO CHOLERY ROBIĘ? 🙂 Czytaj dalej „Fałszywe ego (a czas to iluzja)”
Już od jakiegoś czasu zabieram się za napisanie tego posta. Jest to temat bardzo mi bliski, a zarazem trudny i napawa mnie melancholią z pewną nutką smutku. Dlaczego? Otóż moje wewnętrzne dziecko zostało bardzo zranione, aż do samego dna jego wrażliwej duszy, a że było (jest) dzieckiem ufnym i otwartym, odebrało mu wiarę w miłość i dobroć. Czasami jeszcze buntuje się we mnie z całych swoich sił, czasami się boi, a czasami czuje wielkie rozczarowanie, jednak przeważnie się tego spodziewa, więc wybudowało wokół siebie mur, zabroniło sobie kochać szczerze i prawdziwie, ufać, doświadczać z całych sił. Straciło pewność siebie, przez bardzo długi czas żyło, jakby nigdy nie miało umrzeć. Moje wewnętrzne dziecko ukrywało się przede mną, a kiedy przyszedł czas, by je zauważyć i kiedy odważyłam się na ten krok, by je poznać- po długich próbach, wielu przepłakanych i „wytrzęsionych” nocach zaufało mi ponownie. I chociaż nadal nie wszystko między nami gra, za każdym razem gdy je odwiedzam jest szczęśliwe i pokazuje mi coraz to nowe rzeczy, zabawy, dzieli się chętnie przemyśleniami i odkryciami, zwierza… Dzięki tej relacji jaką teraz mamy, ja, dorosła ja, stałam się dużo spokojniejsza, pogodzona ze sobą, otwarta i rozpoczął się mój proces (jak ja to nazywam) Przebudzenia.
